Jelle zal wel zien in Axelse driedaagse

Frits Bakker

AXEL - De schreeuw galmde over de Westsingel in Axel na de machtige spurt.

Voor het eerst dit jaar werd de achttienjarige Jelle Mannaerts uit Lommel eens niet geklopt, maar bleef hij zelf een kopgroep en een jagend peloton de baas. Hij was er zo uitzinnig blij mee, dat het hem na de finish even te machtig werd. ,,Mijn excuus, ik kan even niet spreken", zei de Belg, vluchtend tussen twee auto's die er stonden geparkeerd.

Daarna greep hij een man die zichzelf manager noemde, een blonde madam en alles wat zich rond hem verzamelde even vast om zijn geluk mee te delen. Jelle Mannaerts was tot nu toe namelijk geen echte winnaar geweest in het voorjaar. ,,Ik was altijd tweede of derde in de grote koersen in het buitenland, maar hier winnen, in de Juniorendriedaagse, dat telt driedubbel."

Waar het verder toe zal leiden? Jelle zal wel zien, zo keek hij na de spurtzege vooruit naar de komende etappes. Want de Belg, die sociale en technische wetenschappen studeert, is allerminst een tijdrijder. En in de zondagetappe door de Vlaamse Ardennen zal hij hooguit op het tweede plan meestrijden. De gele trui is mooi voor één dag.



Het was hem vooral om die ene ritzege te doen, waar hij al zo lang naar op zoek was. ,,Tweede, derde, weer tweede", brabbelde hij met zijn Limburgse tongval. ,,Ik sprint overal goed mee, maar net niet goed genoeg."

Daarom was de ontlading zo groot, gisteravond in Axel. En vertelde hij door de telefoon tegen zijn vader: ,,Ja, pa, eindelijk, ik heb de stress er allemaal uitgegooid."

Veel had hij zich niet laten zien in die eerste etappe die het peloton, alleen gestart zonder de Serviërs, van Philippine naar Axel voerde met als zwaarste obstakel de beruchte doorkomsten op de Plattendijk. Wouter Haan, één van de veelvraten uit het juniorenpeloton, onderscheidde zich daar het meest met zijn ongenadige tempoversnellingen.

Hij was ook de onbetwiste uitblinker van de eerste etappe, onder meer met een vlucht van drie man, met Melvin van Zijl en Rick Ottema. Het drietal reed iets meer dan een minuut voorsprong bij elkaar. ,,Toen ik voelde dat die andere twee niet meer konden, heb ik nog even alleen geprobeerd", vertelde Haan, toen hij de grijze trui van het kasseienklassement kwam ophalen. De solo was van korte duur. Kort na Schapenbout, in de voorlaatste van de plaatselijke ronden, werd hij ingehaald en lag de koers opnieuw open.

Totdat vijf man op de finish afstormden en Jelle Mannaerts dolgelukkig zijn eerste zege van het jaar binnensleepte.