Kai Reus gunt J3D primeur!
Verslag van de PerspresentatieKai Reus liet tijdens de perspresentatie merken warme gevoelens voor de Internationale Junioren Driedaagse te koesteren. “Elke keer als ik door de Vlaamse Ardennen rijd moet ik denken aan mijn solo in de J3D van 2003â€.
Het was ook een bijzonder staaltje. In een sterk deelnemersveld en nadat hij in 2002 was afgestapt in de laatste etappe zinde hij op revanche. Bij de eerste beklimming van de Molenberg kreeg hij materiaalpech en moest hij zich door de achterblijvers een weg naar voren banen. Bij de tweede beklimming dacht de pientere Noord Hollander dit geen tweede keer. Hij besloot op kop te gaan rijden en zag tot zijn verbazing op de top dat het peleton uit zijn wiel was gelost. De resterende 60 kilometer reed hij solo. De overwinning van de etappe en de eindoverwinning als resultaat. De zaal luistert geboeid naar zijn verhaal. Hij kent de details nog alsof de wedstrijd gisteren is verreden.
Het levensverhaal van Kai Reus is een prachtig verhaal. Gelardeerd met anekdotes en feitelijke kennis van gastheer Jan van den Broeke maken de avond tot een uiterst boeiende. Kai Reus begint op 6-jarige leeftijd zoals veel van zijn leeftijdsgenoten als voetballer. In 1997 ziet hij echter zijn grote idool Evert van Bentum de Elfstedentocht winnen. Vanaf dan heeft het schaatsvirus hem voorgoed besmet. In de zomer traint hij op de fiets om zijn schaatsconditie op peil te houden. Hij blijkt voor beide sporten een uitzonderlijke aanleg te hebben. Vanaf 2002 rijdt hij als junior mee aan fietswedstrijden. In 2003 volgt zijn grote doorbraak. Hij rijgt dat jaar de overwinningen aan elkaar met als hoogtepunten het wereldkampioenschap in Canada en de eindoverwinning in het klassement van de wereldbeker. Hij zet zijn ontwikkeling door bij de Rabobank opleidingsploeg en wordt met hoge verwachtingen in 2006 binnen gehaald bij de profs van de Rabobank. In 2007 volgt de dramatische val in de Franse Alpen en de langdurige revalidatie. Hierover is hij kort “daar is al voldoende over gezegd”. Het duurt tot 2009 voordat hij terug is op niveau en ook weer een aansprekende overwinning boekt (ritzege in de Tour of Britain). In 2010 volgt een volgende tegenslag. De ziekte van Pfeijffer verpest zijn seizoen en in de ronde van Oostenrijk besluit hij nadat hij is afgestapt om te stoppen met wielrennen en wat tijd voor zichzelf te nemen. Die tijd is hem niet gegund, Henk Angenent belt hem met de vraag of hij interesse heeft om mee te trainen in zijn marathon schaats team. Gedreven als hij is bereikt Kai in korte tijd ook bij het schaatsen de top. Zo rijdt hij bijvoorbeeld 180 kilometer mee in de kopgroep op de vermaarde Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee.
Nadat Kai Reus zijn levensverhaal aan het publiek in Axel heeft verteld volgen de onvermijdelijke vragen over de toekomst. Na een korte overpeinzing komt het hoge woord er uit. Ik schaats nog één winter en daarna stap ik terug op de fiets. Een daverend applaus van de zaal is het gevolg. Uiteraard wil zijn gehoor meer weten. Bij welke profploeg ben je te bewonderen? Wat zijn je doelstellingen in 2012? Dan laat Kai Reus merken dat hij ondanks zijn 26 jaar al een hoop levenservaring heeft. Hij zegt dit voor zichzelf te houden, wetende dat opgeklopte verwachtingen de druk op zijn persoon zullen verhogen. Hij pareert deze vragen handig met zijn lijfspreuk:
'wat voor mooie dingen ik nog ga laten zien dat weet alleen de toekomst...'
